Demanda bioquímica de osíxeno (DBO)é un dos indicadores importantes para medir a capacidade da materia orgánica da auga para ser bioquímicamente degradada polos microorganismos, e tamén é un indicador clave para avaliar a capacidade de autodepuración da auga e as condicións ambientais. Coa aceleración da industrialización e o aumento da poboación, a contaminación do medio ambiente da auga fíxose cada vez máis grave e o desenvolvemento da detección de DBO mellorou gradualmente.
A orixe da detección de DBO remóntase a finais do século XVIII, cando a xente comezou a prestar atención aos problemas de calidade da auga. A DBO utilízase para xulgar a cantidade de residuos orgánicos na auga, é dicir, para medir a súa calidade medindo a capacidade dos microorganismos da auga para degradar a materia orgánica. O método inicial de determinación da DBO foi relativamente sinxelo, utilizando o método de incubación por feixe, é dicir, inoculaban mostras de auga e microorganismos nun recipiente específico para o cultivo, e despois mediuse a diferenza de osíxeno disolto na solución antes e despois da inoculación e O valor de DBO calculouse en base a isto.
Non obstante, o método de incubación do feixe é lento e complicado de operar, polo que hai moitas limitacións. A principios do século XX, a xente comezou a buscar un método de determinación de DBO máis cómodo e preciso. En 1939, o químico estadounidense Edmonds propuxo un novo método de determinación de DBO, que consiste en utilizar substancias nitróxenas inorgánicas como inhibidores para bloquear a reposición de osíxeno disolto para reducir o tempo de determinación. Este método foi moi utilizado e converteuse nun dos principais métodos para a determinación de DBO.
Co avance da ciencia e tecnoloxía modernas e o desenvolvemento da instrumentación, o método de determinación de DBO tamén se mellorou e perfeccionou aínda máis. Na década de 1950 apareceu un instrumento automatizado de DBO. O instrumento utiliza un electrodo de osíxeno disolto e un sistema de control de temperatura para conseguir unha determinación continua sen interferencias das mostras de auga, mellorando a precisión e estabilidade da determinación. Na década de 1960, co desenvolvemento da tecnoloxía informática, apareceu un sistema de adquisición e análise automática de datos en rede, que mellorou moito a eficiencia e fiabilidade da determinación de DBO.
No século XXI, a tecnoloxía de detección de DBO avanzou aínda máis. Introducíronse novos instrumentos e métodos analíticos para facer que a determinación de DBO sexa máis rápida e precisa. Por exemplo, novos instrumentos, como analizadores microbianos e espectrómetros de fluorescencia, poden realizar un seguimento e análise en liña da actividade microbiana e do contido de materia orgánica en mostras de auga. Ademais, tamén se utilizaron amplamente os métodos de detección de DBO baseados en biosensores e tecnoloxía de inmunoensaio. Os biosensores poden usar materiais biolóxicos e encimas microbianos para detectar específicamente a materia orgánica e teñen as características de alta sensibilidade e estabilidade. A tecnoloxía de inmunoensaio pode determinar con rapidez e precisión o contido de materia orgánica específica en mostras de auga combinando anticorpos específicos.
Nas últimas décadas, os métodos de detección de DBO pasaron por un proceso de desenvolvemento desde o cultivo de feixe ata o método de inhibición de nitróxeno inorgánico, e despois ata equipos automatizados e novos instrumentos. Co avance da ciencia e da tecnoloxía e a profundización da investigación, a tecnoloxía de detección de DBO aínda se está mellorando e innovando. No futuro, pódese prever que coa mellora da conciencia ambiental e o aumento dos requisitos regulamentarios, a tecnoloxía de detección de DBO seguirá desenvolvendo e converténdose nun medio máis eficiente e preciso de vixilancia da calidade da auga.
Hora de publicación: 07-06-2024
